Kosieczyn

Opis ogólny
Opis ogólny: Gdy po traktacie wersalskim, wiele połączeń kolejowych okazało się zbędnymi, w przypadku ważniejszych stref wymagających regularnej komunikacji, część linii skorygowano przystosowując je do dalszej eksploatacji w obrębie nowo powstałych aktualnych wówczas wschodnich granic terytorialnych Niemiec. Przykładem może być przywrócenie regularnego połączenia kolejowego pomiędzy Świebodzinem a Międzyrzeczem. W związku, z powyższym wybudowano nowy, w kształcie łuku o długości 1,3 kilometra odcinek toru stanowiącego alternatywne względem utraconego, powstałego z chwilą wybudowania całej linii w 1885 roku, pierwotnego połączenia kolejowego Zbąszyń – Międzyrzecz. Odnoga powstała na wysokości małego budynku z czerwonej cegły położonego 8,3 kilometra od Szczańca oraz 5,5 od Zbąszynia. Odległość do granicy państwa wynosiła 4 kilometry. Z chwilą rozpoczęcia prac związanych z nowopowstającym Zbąszynkiem, na zachód tuż przy wspomnianym miejscu, pomiędzy równej wtenczas klasy drogami prowadzącymi z Dąbrówki do Chlastawy oraz Kosieczyna, utworzono mały peron, który pełnił funkcję przystanku osobowego „Kosieczyn” umożliwiając pierwszym mieszkańcom nowopowstającego osiedla kolejowego, jakim był Zbąszynek dojazd do miasta powiatowego Międzyrzecz. Poza peronem pasażerskim we wspomnianym miejscu, tuż przy ceglastym małym budynku, utworzono również ważną wtedy część towarową. Ponieważ wspomniany odcinek głównego toru, powstałego jeszcze w 1870 roku, do lat 20. był jeszcze szlakiem jednotorowym, budynek z czerwonej cegły spełniał tuż po oddaniu magistralnej drogi kolejowej rolę posterunku "odstępowego". Pierwotna jego rola, aż do chwili położenia drugiego toru, polegała na obsłudze oddalonej około 2 kilometry w kierunku zachodnim mijanki - peronu, dzięki której na długim w ówczesnych czasach odcinku, bo aż 13,7 kilometra mogły się wyminąć dwa jadące z naprzeciwka pociągi, stwarzając możliwość większej ich przepustowości. Z chwilą położenia drugiego toru, rola wspominanego obiektu ograniczyła się jedynie do obsługi przejazdu na drodze Dąbrówka – Kosieczyn, przeciętej później Zbąszynkiem na której później położono asfalt. Warto dodać, że droga łącząca Dąbrówkę z Kosieczynem, odpowiadała wtedy klasie tej z Dąbrówki do Chlastawy. Z chwilą utworzenia połączenia Szczaniec (Świebodzin) z Międzyrzeczem, mały ceglasty domek w dalszym ciągu okazał się niezbędnym rozpoczynając służbę jako posterunek odgałęźny, jak również do obsługi innych nowobudowanych rozjazdów tymczasowo powstałej stacji. Dalsze udoskonalenia wspomnianego obiektu oraz zagospodarowywanie przynależnego do niego gruntu miały kontynuację, ponieważ materiały budowlane konieczne przy powstawaniu nowego dworca granicznego wymagały miejsca umożliwiającego ich rozładunek. Taką rolę zaczął spełniać Kosieczyn, którego funkcja wbrew pozorom okazała się bardzo ważną. Powstała tam rampa wyładunkowa oraz tor bocznicowy służący do odstawiania wagonów ładownych. Na początku część pociągów kończyło oraz rozpoczynało tutaj bieg, łącznie z tym, że jeden tu „nocował”. Później miał tu miejsce uporządkowany regularny ruch pasażerski, gdzie relacja pociągów odbywała się pomiędzy Gorzowem a Świebodzinem. Z chwilą otwarcia stacji, jeździły tu 3 pary pociągów na dobę, to jest 3 w relacji Świebodzin – Gorzów oraz 1 para Świebodzin - Kosieczyn. W miarę doskonalenia rozkładu jazdy ich ilość zwiększono do 4 w relacji Świebodzin - Gorzów i z powrotem. Odległość, pomiędzy Świebodzinem a Gorzowem wynosiła 90,9 kilometra, a czas jej przejazdu stanowił równe 4 godziny. Przejechanie 19,2-kilometrowego odcinka toru pomiędzy Kosieczynem a Świebodzinem wymagało 33 minut. Odległość pomiędzy Kosieczynem a Gorzowem odpowiadała 71,7 kilometrom i pokonywano ją przez 3 godziny i 16 minut. Z chwilą wybudowania Zbąszynka, a wraz z nim części osobowej, pociągi zaczęły wjeżdżać bezpośrednio na nowo oddany dworzec osobowy, co wiązało się z oddaniem do użytku toru o długości 3200 metrów łączącego pierwotnie wybudowaną linię międzyrzecką z nowouruchomionym dworcem granicznym. Stację Kosieczyn zamknięto, pozbawiając leżące obok niej tory jakiegokolwiek znaczenia kolejowego. Warto dodać, że połączenie z Międzyrzeczem miało trzy warianty począwszy od bezpośredniego ze Zbąszynia, później poprzez Kosieczyn kończąc na aktualnym do Zbąszynka. Długość toru pomiędzy Zbąszyniem a Międzyrzeczem odpowiadała 31,9 kilometrom, natomiast ze Świebodzina przez Kosieczyn dokładnie 43,1. W chwili obecnej długość linii ze Zbąszynka do Międzzyrzecza równa się 30,0 kilometrom. Ponieważ nowo powstały tor do Zbąszynka przeciął w poprzek istniejący już niepotrzebny stary nasyp berliński, komunikacja wschód - zachód odbywała się docelowo przez Zbąszynek, a zbędna tymczasowa stacja Kosieczyn, nie spełniała już żadnej roli, tory w jej obrębie całkowicie zdemontowano, natomiast mały budynek z czerwonej cegły zaadoptowano na mieszkania, nie zakładając że pozostanie on jedynym trwałym symbolem opisywanej wyżej "białej plamy". Ponieważ opisywana stacja istniała jedynie przez 7 lat, jej ważna rola istnienia, z uwagi na skoncentrowaniu uwagi na powstającym Zbąszynku oraz wojny, została pominięta we wszelkich opracowaniach, natomiast przez byłych mieszkańców Zbąszynka zapomniana. (info: romantyk1965) --- Do 1900 roku tor szlakowy był pojedynczy i istniała mijanka 2000 m w stronę Szczańca. Budynek ceglasty powstał w 1900 roku a przedtem (na pewno od 1884) był on chyba z drewna, pruski mur (?). (info: Miłosz Telesiński - Zbąszynek, 26-03-2008) Stację zamknięto w sierpniu 1930 roku, gdy oddano trzy kilometrowy tor do nowej stacji granicznej Zbąszynek. (info: Miłosz Telesiński - Zbąszynek, 15-11-2008) Opis budynków: Uwaga. Według nowych informacji budynek z cegły powstał około 1900 roku wraz z wybudowaniem drugiego toru. Mapa z 1902 roku pokazuje już dwa tory a z 1886 jeden. Ta sytuacja też dotyczy drugiego ramienia kolei marchijsko - poznańskiej Gubin - Zbąszyń. Co do budynku, to jest już ujęty na mapach w 1886 roku, lecz jako drewniany przy "biedniejszej kolei" jednotorowej. Rządził tu jakiś Żyd i oszczędności, bieda. (info: Miłosz Telesiński - Zbąszynek, 26-03-2008)

Opis ogólny

Opis ogólny: Gdy po traktacie wersalskim, wiele połączeń kolejowych okazało się zbędnymi, w przypadku ważniejszych stref wymagających regularnej komunikacji, część linii skorygowano przystosowując je do dalszej eksploatacji w obrębie nowo powstałych aktualnych wówczas wschodnich granic terytorialnych Niemiec. Przykładem może być przywrócenie regularnego połączenia kolejowego pomiędzy Świebodzinem a Międzyrzeczem.

W związku, z powyższym wybudowano nowy, w kształcie łuku o długości 1,3 kilometra odcinek toru stanowiącego alternatywne względem utraconego, powstałego z chwilą wybudowania całej linii w 1885 roku, pierwotnego połączenia kolejowego Zbąszyń – Międzyrzecz.

Odnoga powstała na wysokości małego budynku z czerwonej cegły położonego 8,3 kilometra od Szczańca oraz 5,5 od Zbąszynia. Odległość do granicy państwa wynosiła 4 kilometry.

Z chwilą rozpoczęcia prac związanych z nowopowstającym Zbąszynkiem, na zachód tuż przy wspomnianym miejscu, pomiędzy równej wtenczas klasy drogami prowadzącymi z Dąbrówki do Chlastawy oraz Kosieczyna, utworzono mały peron, który pełnił funkcję przystanku osobowego „Kosieczyn” umożliwiając pierwszym mieszkańcom nowopowstającego osiedla kolejowego, jakim był Zbąszynek dojazd do miasta powiatowego Międzyrzecz. Poza peronem pasażerskim we wspomnianym miejscu, tuż przy ceglastym małym budynku, utworzono również ważną wtedy część towarową.

Ponieważ wspomniany odcinek głównego toru, powstałego jeszcze w 1870 roku, do lat 20. był jeszcze szlakiem jednotorowym, budynek z czerwonej cegły spełniał tuż po oddaniu magistralnej drogi kolejowej rolę posterunku "odstępowego".

Pierwotna jego rola, aż do chwili położenia drugiego toru, polegała na obsłudze oddalonej około 2 kilometry w kierunku zachodnim mijanki - peronu, dzięki której na długim w ówczesnych czasach odcinku, bo aż 13,7 kilometra mogły się wyminąć dwa jadące z naprzeciwka pociągi, stwarzając możliwość większej ich przepustowości.

Z chwilą położenia drugiego toru, rola wspominanego obiektu ograniczyła się jedynie do obsługi przejazdu na drodze Dąbrówka – Kosieczyn, przeciętej później Zbąszynkiem na której później położono asfalt. Warto dodać, że droga łącząca Dąbrówkę z Kosieczynem, odpowiadała wtedy klasie tej z Dąbrówki do Chlastawy.

Z chwilą utworzenia połączenia Szczaniec (Świebodzin) z Międzyrzeczem, mały ceglasty domek w dalszym ciągu okazał się niezbędnym rozpoczynając służbę jako posterunek odgałęźny, jak również do obsługi innych nowobudowanych rozjazdów tymczasowo powstałej stacji.

Dalsze udoskonalenia wspomnianego obiektu oraz zagospodarowywanie przynależnego do niego gruntu miały kontynuację, ponieważ materiały budowlane konieczne przy powstawaniu nowego dworca granicznego wymagały miejsca umożliwiającego ich rozładunek.

Taką rolę zaczął spełniać Kosieczyn, którego funkcja wbrew pozorom okazała się bardzo ważną.

Powstała tam rampa wyładunkowa oraz tor bocznicowy służący do odstawiania wagonów ładownych.

Na początku część pociągów kończyło oraz rozpoczynało tutaj bieg, łącznie z tym, że jeden tu „nocował”. Później miał tu miejsce uporządkowany regularny ruch pasażerski, gdzie relacja pociągów odbywała się pomiędzy Gorzowem a Świebodzinem.

Z chwilą otwarcia stacji, jeździły tu 3 pary pociągów na dobę, to jest 3 w relacji Świebodzin – Gorzów oraz 1 para Świebodzin - Kosieczyn. W miarę doskonalenia rozkładu jazdy ich ilość zwiększono do 4 w relacji Świebodzin - Gorzów i z powrotem.

Odległość, pomiędzy Świebodzinem a Gorzowem wynosiła 90,9 kilometra, a czas jej przejazdu stanowił równe 4 godziny. Przejechanie 19,2-kilometrowego odcinka toru pomiędzy Kosieczynem a Świebodzinem wymagało 33 minut. Odległość pomiędzy Kosieczynem a Gorzowem odpowiadała 71,7 kilometrom i pokonywano ją przez 3 godziny i 16 minut.

Z chwilą wybudowania Zbąszynka, a wraz z nim części osobowej, pociągi zaczęły wjeżdżać bezpośrednio na nowo oddany dworzec osobowy, co wiązało się z oddaniem do użytku toru o długości 3200 metrów łączącego pierwotnie wybudowaną linię międzyrzecką z nowouruchomionym dworcem granicznym.

Stację Kosieczyn zamknięto, pozbawiając leżące obok niej tory jakiegokolwiek znaczenia kolejowego.

Warto dodać, że połączenie z Międzyrzeczem miało trzy warianty począwszy od bezpośredniego ze Zbąszynia, później poprzez Kosieczyn kończąc na aktualnym do Zbąszynka.

Długość toru pomiędzy Zbąszyniem a Międzyrzeczem odpowiadała 31,9 kilometrom, natomiast ze Świebodzina przez Kosieczyn dokładnie 43,1.

W chwili obecnej długość linii ze Zbąszynka do Międzzyrzecza równa się 30,0 kilometrom.

Ponieważ nowo powstały tor do Zbąszynka przeciął w poprzek istniejący już niepotrzebny stary nasyp berliński, komunikacja wschód - zachód odbywała się docelowo przez Zbąszynek, a zbędna tymczasowa stacja Kosieczyn, nie spełniała już żadnej roli, tory w jej obrębie całkowicie zdemontowano, natomiast mały budynek z czerwonej cegły zaadoptowano na mieszkania, nie zakładając że pozostanie on jedynym trwałym symbolem opisywanej wyżej "białej plamy".

Ponieważ opisywana stacja istniała jedynie przez 7 lat, jej ważna rola istnienia, z uwagi na skoncentrowaniu uwagi na powstającym Zbąszynku oraz wojny, została pominięta we wszelkich opracowaniach, natomiast przez byłych mieszkańców Zbąszynka zapomniana. (info: romantyk1965)

---

Do 1900 roku tor szlakowy był pojedynczy i istniała mijanka 2000 m w stronę Szczańca. Budynek ceglasty powstał w 1900 roku a przedtem (na pewno od 1884) był on chyba z drewna, pruski mur (?). (info: Miłosz Telesiński - Zbąszynek, 26-03-2008)

Stację zamknięto w sierpniu 1930 roku, gdy oddano trzy kilometrowy tor do nowej stacji granicznej Zbąszynek. (info: Miłosz Telesiński - Zbąszynek, 15-11-2008)

Opis budynków: Uwaga. Według nowych informacji budynek z cegły powstał około 1900 roku wraz z wybudowaniem drugiego toru. Mapa z 1902 roku pokazuje już dwa tory a z 1886 jeden. Ta sytuacja też dotyczy drugiego ramienia kolei marchijsko - poznańskiej Gubin - Zbąszyń. Co do budynku, to jest już ujęty na mapach w 1886 roku, lecz jako drewniany przy "biedniejszej kolei" jednotorowej. Rządził tu jakiś Żyd i oszczędności, bieda. (info: Miłosz Telesiński - Zbąszynek, 26-03-2008)

Dane tabelaryczne
Województwo:		lubuskie
dodatkowe tory:		rozebrano
budynki dworcowe:		adaptowany do innych celów
budynki obsługi taboru:		nie ma i nie było
zadaszenie peronów:		nie ma i nie było
semafory:		nie ma, być może były
dojście na perony (przejścia nad i podziemne, windy…):		Przejście podziemne: nie ma i nie było Przejście nadziemne: nie ma i nie było
kasa/biletomat:		nie ma i nie było
nastawnie, strażnice, posterunki:
wieża wodna:		nie ma i nie było
perony:		Perony: 1 Krawędzie peronowe: 1

Linie przechodzące przez stację
[Pokaż/ukryj poza zasięgiem]
	5,500	Chlastawa – Boleń

Stan linii « Pokaż/ukryj
	ruch pasażerski i towarowy
	ruch towarowy i pasażerski sezonowy
	ruch towarowy i pasażerski weekendowy
	ruch towarowy i turystyczny
	ruch pasażerski
	ruch towarowy
	ruch pasażerski sezonowy
	ruch pasażerski weekendowy
	ruch turystyczny
	ruch drezynowy
	nieczynna
	nieprzejezdna
	rozebrana, zmienione przeznaczenie
	rozebrana
	w budowie/nie ukończona
	projektowana/nie zrealizowana
	brak danych
	odcinek jeszcze nie powstał
	linia wielotorowa
\|	linia zelektryfikowana
Nazwa	punkt czynny
Nazwa	punkt nieczynny
Nazwa	punkt zlikwidowany
	węzeł lub odejście torów
	galeria

Znajdź stacje w pobliżu

Jeżeli masz jakieś materiały, które powinny Twoim zdaniem znaleźć się na tej stronie - wyślij je do nas.
Uzupełnij dane | Napisz email do redakcji | Jak dodać nowe zdjęcia?

Komentarze: ⇵

Sekcja komentarzy służy wymianie informacji, poglądów, oraz innych informacji pomiędzy użytkownikami Bazy. Prezentowane tutaj wypowiedzi należą bezpośrednio do ich autorów i nie stanowią treści informacyjnej tej strony.

Ogólnopolska Baza Kolejowa

Kosieczyn

Komentarze: ⇵

Trwa zapis, proszę czekać...