Ogólnopolska Baza Kolejowa

Bocznica Alfa Terminal Sp. z o.o. Zakład powstał "na gruzach" Huty Szczecin działającej na tym terenie w latach 1946-2008. Protoplastą tego zakładu była z kolei huta Eisenwerke Kraft AG in Kratzwick, która powstała w 1897 roku. W 2004 roku zakład został kupiony przez Kronospan. Właściciel podjął decyzję o likwidacji huty i rozbiórce wielkiego pieca, kończąc tym samym ponad 100-letnią historię hutnictwa w Szczecinie. Obecnie na terenie operują Kronochem (spółka córka Kronospanu) zajmującą się przeładunkami oraz magazynowaniem metanolu oraz Alfa Terminal (również podmiot zależny od Kronospanu), która zajmuje się przeładunkami towarów masowych.

Rodzinna cegielnia parowa Gustawa Lindke usytuowana była przy ulicy Nad Odrą 2-9 i składała się z dwóch zakładów. Zakład I położony był po wschodniej stronie ul. Nad Odrą i rozciągał się w stronę rzeki. Założony został w 1875 r. w miejscu dawnej cegielni chłopskiej. Zakład II został założony w 1879 r. po zachodniej stronie linii kolejowej i sięgał aż do bogatych w złoża gliny wzgórz. Spółkę Gustaw Lindke und Co. Dampfziegelwerke wpisano do rejestru handlowego 6 grudnia 1922 r. Firma pozostała w rękach rodziny do końca II wojny światowej. Dwa zakłady cegielni Lindkego działały obok siebie niezależnie i były jak na tamten czas bardzo nowoczesne. Piece, które mieściły jednorazowo ok. 192 tysiące cegieł, wyposażone były w kominy wysokości 48 i 50 m. Nad nimi znajdowały się suszarnie. Na terenie zakładów znajdowały się także szopy do suszenia cegieł, warsztaty rzemieślnicze i boksy dla trzech koni, stodoły na siano i spichrze, kuchnia zakładowa, sanitariaty oraz garaż dla ciężarówek i samochodów prywatnych. Była też remiza strażacka z bardzo wydajną pompą i zakładową załogą.

Oprócz standardowych cegieł produkowano tu też cegły profilowane oraz licowe i okładzinowe, jak również dachówki. Produkowano 10-12 mln cegieł rocznie. Zakład I miał swój kanał z dostępem do Odry. Zakład II wyposażony był w rampę przeładunkową i bocznicę kolejową.

Podczas II Wojny Światowej w cegielni pracowali pracownicy przymusowi.
Po wojnie produkcja została uruchomiona w 1947 r., a cegielnia otrzymała nazwę “Zgoda”. Produkowano wówczas ok 1 mln cegieł rocznie. W 1948 r. kontrolę nad cegielnią przejęła poznańska centrala przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Potem zakład zmieniał właściciela wielokrotnie, wśród nich był Kombinat Budownictwa Ogólnego czy Przedsiębiorstwo “Domus” Sp. z o.o. Przez długi czas funkcjonowania cegielni stopniowo wyburzane były jej pierwotne części: południowa suszarnia, budynek dawnej maszynowni i warsztatowy. Ostatni remont miał miejsce w 1988 r.

Zakład I został zupełnie rozebrany, a kanał połączony z Odrą – zasypany. Dwie suszarnie i magazyn przekształcono w magazyny, które zostały opuszczone pod koniec XX w.

25 października 2011 r., późnym wieczorem, w ruinach Zakładu II, już wówczas wpisanego do Rejestru Zabytków, wybuchł pożar, który doszczętnie strawił elementy drewniane zabudowań. W efekcie pożaru z zabytkowej cegielni zostały tylko ceglane ściany parterów suszarni, ściany nośne maszynowni, ceglana obudowa pieca kręgowego i komin.

Źródło: https://stolczyn.com

Nabrzeże Fosforowe.

Bocznica zakładów chemicznych Fosfan S.A. zajmujących się produkcją nawozów rolniczych. Zakład powstał na "gruzach" przedwojennego zakładu "Union” Fabrik Chemischer Produkte powstałego w 1872 r. Odbudowę zakładu rozpoczęto w sierpniu 1946 roku. W listopadzie 1946 roku utworzono Państwową Fabrykę Superfosfatu w Szczecinie. W 1949 r. nazwę fabryki zmieniono na Zakłady Przemysłu Fosforowego w Szczecinie, a następnie na Pomorskie Zakłady Przemysłu Fosforowego. W 1951 roku ponownie zmieniono nazwę zakładu, tym razem na Szczecińskie Zakłady Nawozów Fosforowych w Szczecinie. Lata 1998–2005 przyniosły zmiany formalno-prawne i własnościowe w firmie. W 2003 roku firma zmieniła nazwę na Fosfan S.A.

Bocznica wytwórni kwasu siarkowego zakładów chemicznych Union-Fabrik Chemischer Produkte AG.
Jedna z bocznic ww. zakładów chemicznych, która znajdowała się po zachodniej stronie obecnej linii 406.
W 1976 roku zakład zrezygnował z produkcji kwasu siarkowego. Wiązało się to z rozbiórką hali produkcyjnej i z dużą dozą prawdopodobieństwa powyższą datę można przyjąć za datę likwidacji tej bocznicy (brak 100% potwierdzenia).

Główny zakład produkcyjny istniejący do dziś znajduje się po wschodniej stronie tej linii (między szlakiem kolejowym, a Odrą). Posiada on również bocznicę kolejową.

Zakład na przestrzeni lat wielokrotnie zmieniał nazwę:
1872r. Union-Fabrik Chemischer Produkte AG.
1946r. Państwowej Fabryki Superfosfatu w Szczecinie
1949r. Zakłady Przemysłu Fosforowego w Szczecinie
1949-50r. (??) Pomorskie Zakłady Przemysłu Fosforowego
1951r. Szczecińskie Zakłady Nawozów Fosforowych "Superfosfat"
Od 2003r. Fosfan S.A.

Kolejka cegielni działająca na przełomie XIX i XX wieku. Poprowadzona była z kopalni gliny zlokalizowanej w pobliżu obecnego placu zabaw na ulicy Zamkniętej do cegielni, która znajdowała się na wschód od ulicy Kolejowej. Przecinała współczesną ulicę Nad Odrą pierwotnie w jednym poziomie, następnie wybudowanymi tunelami pod wspomnianą ulicą Nad Odrą oraz linią kolejową (406) Szczecin Główny - Trzebież Szczeciński. Teren cegielni został wchłonięty na początku XX wieku przez Eisenwerke „Kraft” AG in Kratzwick (po wojnie II Wojnie Światowej Huta Szczecin).