Wrocław Świebodzki

(niem. Breslau Freiburger Bahnhof)

powiat grodzki Wrocław

Stacja powstała w 1842 roku jako stacja początkowa linii „Świebodzickiej”. Używana przez prawie 150 lat. Do pełnych 150 lat zabrakło zaledwie siedemnastu miesięcy. Był to więc najstarszy używany dworzec we Wrocławiu. W końcowym okresie jego funkcjonowania wyruszały z niej pociągi również w kilku innych kierunkach. W kierunku Świebodzic (i Jeleniej Góry) były to już tylko 2 pociągi. W roku 1992 na dworcu zorganizowano dużą wystawę z okazji 150–lecia kolei. Było to okazją do przeniesienia odjazdów wszystkich pociągów na Dworzec Główny. Po wystawie dworzec został przeznaczony na inne cele.

Pierwotny wygląd stacji Wrocław Świebodzki. Za: Andrzej Scheer Sto piędziesiąt lat kolei….	Jeszcze jeden dawny widok dworca Świebodzkiego. Ten pochodzi ze zbiorów Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.
Dworzec Wrocław Świebodzki. Zdjęcie wykonane 07.06.1992, podczas wystawy z okazji 150–lecia kolei.	Dworzec Wrocław Świebodzki. Wejście boczne — obecnie do teatru. Warto jednak zwrócić uwagę na rzeźby wieńczące to wejście (13.02.2001).
Perony dworca Świebodzkiego (13.02.2001).

Na peronach dworcowych stoją: Parowóz Ty2 (bez tabliczek), wagon bagażowy i dwa „karbowańce” typu 101A/102A. Niestety ponieważ tory są częściowo zasypane tabor ten nie opuści już raczej tego dworca. Przez perony zrobiony jest skrót dla pieszych, tak że nie ma problemu, aby się tu dostać i obejrzeć to co pozostało. Trzeba jednak wchodzić nie dawnym wejściem głownym, a z boku, na samym końcu budynku. I tu ciekawostka. Oba karbowance stojące na dwóch sąsiednich torach zostały połączone specjalnie zrobionym przejściem i urządzono w nich „Wagon Club”. Natomiast przed wagonami urządzono ogródek letni w którym wykorzystano ławki ze starych wagonów, lampy i wiele innych kolejowych elementów, tworząc specyficzny kolejowy nastrój całości.

Ty2–22 stojący jako pomnik na peronie dworca Świebodzkiego (13.02.2001). Pełny opis tej lokomotywy znajduje się w dziale Inny Tabor. Na stronie „UFA” można zobaczyć jak ta lokomotywa wyglądała w czasie remontu. Kolejne jej zdjęcia można znaleść na stronie Gabriela Kowalskiego.

Literatura:

1. Bilety wydane na tej stacji.